Imara Lukje: ''Corona is werken onder hoogspanning''

De kwaliteit van de zorg verbeteren. Dat is in grote lijnen de taak van Imara, die eind vorig jaar haar diploma kwaliteitsverpleegkundige haalde. Ze werkt niet met de 'handen aan het bed', maar heeft een coachende rol vanaf de zijlijn, ,,Ik geef gevraagd en ongevraagd advies over zorginhoudelijke processen, begeleid en faciliteer nieuwe ontwikkelingen en ondersteun teams onder andere in het juiste gebruik van het elektronische patiëntdossier”, vertelt ze vanuit haar huidige werkplek Westerpoort in Franeker, waar mensen met dementie in kleine groepen wonen. ,,Ik kijk met een helikopterview en ondersteun de zorgverlener. Zo werken we samen aan de beste zorg voor onze bewoners.”

Crisissituaties brengen volgens Imara verbeterpunten in zorgprocedures aan het licht. ,,Corona is heel naar, maar hierdoor heeft de zorg ook zaken kunnen aanscherpen. Ook persoonlijk heb ik veel geleerd. Hoe belangrijk goede samenwerking in het uitbraakteam is bijvoorbeeld, dat je ieders rol helder hebt en heel duidelijk moet communiceren.” Een van de belangrijkste vragen waar ze zich tijdens corona mee bezig houdt: hoe kunnen we veilig werken?

Terug naar het oude

Gelukkig is Westerpoort, dat vorig voorjaar getroffen werd door corona, vrij van het virus. ,,Dat is heel fijn. Het merendeel van de bewoners en het personeel is inmiddels gevaccineerd. Een enkeling kiest ervoor om dit niet te doen.” Alles gaat in het Franeker woonzorgcentrum daarom nu in kleine stappen enigszins terug naar het oude. ,,We zijn heel blij dat we pas geleden nieuwe versoepelingen konden doorvoeren, zoals het ontvangen van meer bezoek en opstarten van groepsactiviteiten voor de bewoners. De isolatie van de buitenwereld heeft grote impact gehad.”

Hoogspanning

De mate van hectiek in Franeker is totaal anders dan die in woonzorgcentrum Abbingahiem in Leeuwarden, waar Imara vorig jaar haar afstudeerstage liep. Er waren meerdere uitbraken van corona in Abbingahiem. Imara zat - samen met twee collega kwaliteitsverpleegkundigen - in het uitbraakteam, waarin ze met onder andere de teamcoach, arts en psycholoog besprak wat in gang moet worden gezet bij een besmetting van een bewoner.
Intussen zag Imara hoe zorgpersoneel na een tijdje uitviel. Door COVID-19 en door de grote druk. ,,Het is werken onder hoogspanning en er wordt veel van het zorgpersoneel gevraagd.” Zelf merkte ze ook dat ze veel hooi op haar vork nam en ze niet meer goed kon 'uitzoomen'. ,,Ik vond het moeilijk om te relativeren. Je wilt het goed doen en geen fouten maken.”

Voortdurende veranderingen

Niet alleen het harde werken, maar ook het onbekende ziektebeeld en de verantwoordelijkheid die je privé voelt om zo weinig mogelijk contacten te hebben, maakt het werken in de zorg volgens Imara pittig. Ook het voortdurend wijzigen van omstandigheden en aanpassingen in het landelijke beleid trekken een wissel op het personeel. ,,Het zijn allemaal veranderingen met heel goede redenen, maar het werkt soms verwarrend voor het personeel en maakt mensen onzeker, dat is logisch ook. Ook kan beleid soms nét anders worden geïnterpreteerd. Een van Imara's taken is om heel duidelijk te communiceren, bijvoorbeeld over de juiste volgorde van het aan- en uitrekken van beschermende kleding. ,,Anders kun je jezelf besmetten.” Ze somt op: eerst handschoenen uit, desinfecteren, het schort uit, daarna de bril af en die desinfecteren. En dan het mondkapje vervangen. ,,Al mag die nu opblijven als je naar een andere bewoner gaat.”

Mens is meer dan corona

Hoe belangrijk veilig werken ook is, het welzijn van ouderen is volgens Imara altijd het belangrijkste. ,,Een mens is meer dan corona. Bezoek is voor ouderen in een woonzorgcentrum vanzelfsprekend heel belangrijk. Ook daarin moet je zoeken: wanneer is de tijd gekomen om de isolatie op te heffen en weer bezoek toe te laten? Bezoek betekent namelijk ook dat je de zorg ontlast.”