Ga naar de inhoud

Hieke: "Maar de positieve energie en voldoening wegen het zwaarst."

Alle complexe zorg die verstandelijk gehandicapten met COVID-19 nodig hebben is voorhanden in het COVID-huis van Talant, onderdeel van zorggroep Alliade. Cliënten kunnen er twee weken verblijven in een huiselijke sfeer. Voor hoofd Hieke Huistra en medewerker Jet Eringa is het hard werken in hectische omstandigheden. ,,Maar de positieve energie en voldoening wegen het zwaarst.”

Het eerste dat opvalt bij binnenkomst in het COVID-huis aan Akkerland in Drachten is de ontspannen sfeer. Hier in de zogenaamde groene zone hijst de een zich in de beschermende kleding, terwijl een ander nog even met een collega overlegt over een nieuwe opname. Achter de deuren zijn de oranje en rode zone, waar momenteel zestien cliënten verblijven.

Aan de grote tafel vertellen Hieke Huistra, hoofd van het COVID-huis, en medewerker Jet Eringa op anderhalve meter afstand over het huis. Hieke: ,,Vorig jaar maart hebben we na een oproep in één trainingsdag een nieuw team klaargestoomd. Ik vind dat geweldig, we wisten toen nog bijna niks van het virus hè?”

Een van de zorgmedewerkers die zich opgaf was Z-verpleegkundige Jet Eringa. ,,Ik wilde helpen en het avontuur aangaan”, verklaart ze. Na een rustiger tijd in de zomer, toen Jet in het COVID-huis voor ouderen in Heerenveen werkte, stroomden cliënten vanaf oktober weer binnen bij het COVID-huis in Drachten. Hieke: ,,In totaal zijn hier nu 125 cliënten met een verstandelijke beperking met COVID geweest, van alle leeftijden.” 

Portretfoto van Heike en Jet

Net Center Parcs

Als een cliënt positief getest wordt, bekijkt het uitbraakteam van Talant of een cliënt op eigen locatie kan blijven of dat hij/zij uitgeplaatst gaat worden. Een uitplaatsing is een verandering die natuurlijk behoorlijk impact heeft, maar soms is in de eigen woonvorm blijven geen optie. ,,Maatregelen zoals isolatie kunnen lastig zijn, zeker als cliënten die niet begrijpen en het bijvoorbeeld moeilijk is op de eigen kamer te blijven. Doordat ze hier komen, bescherm je ook de medebewoners.”   

Een uitplaatsing naar het COVID-huis aan het Akkerland heeft tot gevolg dat cliënten bewegingsvrijheid hebben en kunnen gaan en staan waar ze willen. In het huis wordt – voor zover de gezondheid dat toelaat –  zoveel mogelijk in de groep geleefd. De cliënten doen spelletjes, kijken televisie, koken samen als dat kan en de (afgesloten) tuin zorgt voor veel plezier. Hieke laat een paar foto's zien van de huiskamer. ,,Iemand zei: het is hier net Center Parcs”, lacht ze. ''We hebben alleen geen zwembad.” 

Ogen 

De beschermende kleding en mondkapjes van de medewerkers zouden heftige reacties bij de cliënten kunnen oproepen, zo verwachtte iedereen in het begin. ,,Maar we merkten heel snel dat de cliënten daar als het ware doorheen kijken. Het contact gaat via de ogen”, aldus Jet. Fysiek contact is ook best mogelijk. Hieke: ,,Een collega leest wel eens een cliënt in bed een verhaaltje voor. We kijken gewoon wat er nodig is.” Ook het toelaten van bezoek is maatwerk. ,,We hebben een paar keer familie laten komen als we zagen dat iemand het niet ging redden. Het is ontzettend waardevol als mensen goed afscheid kunnen nemen. Ook als we merken dat cliënten psychisch lijden, kijken we naar mogelijkheden. Tablets en telefoons worden natuurlijk ook veel gebruikt.”

Zwaar

De keren dat een ambulance moest komen om een cliënt naar het ziekenhuis te brengen en de drie overlijdens in het huis waren emotioneel zwaar. Omdat het ziektebeeld heel snel kan veranderen is het volgens Jet soms net of je in een foute film bent beland. ,,Maar we delen onze gevoelens makkelijk in het team, iedereen maakt immers hetzelfde mee. En we geven allemaal aan wanneer het ons teveel wordt. Ook de geestelijk verzorgers spelen hier een ontzettend belangrijke rol in.” 

Hieke en Jet zijn ondanks de voorzorgsmaatregelen besmet geweest met het virus. Jet was behoorlijk ziek en is nog niet helemaal de oude, Hieke testte totaal onverwachts positief maar had nergens last van. ,,Ik schrok enorm, want ik zou die dag erna na heel wat weken eindelijk weer eens bij mijn ouders op bezoek gaan. Daarbij moest ik hier stante pede alles uit mijn handen laten vallen. Dat was echt een klap.”
Moeilijk vinden ze ook dat ze het thuisfront tekort doen. Hieke: ,,Ik maak soms weken van 60 tot 70 uur en dat heeft impact op het thuisfront. Dit moet geen maanden meer duren.” Toch zien hun partners ook waarom ze dit doen. Waarom ze het kunnen volhouden: de voldoening, de positieve energie die werken in het COVID-huis geeft. Jet: ,,Die positieve energie weegt nog altijd het zwaarst. We maken dit af.”